Jenseitsvorstellung der Römer

Vergil -  (* 15. Oktober 70 v. Chr. in Andes bei Mantua; † 21. September 19 v. Chr. in Brindisi), eigentlich Publius Vergilius Maro (nach einer in der Spätantike entstandenen Schreibweise auch Publius Virgilius Maro oder Virgil), ist neben Horaz der bedeutendste römische Dichter der „Augusteischen Zeit“. Seine Aeneis gilt als Nationalepos der Römer. Viele Angaben zu Vergils Biographie sind unsicher und beruhen auf spätantiken und frühmittelalterlichen Legenden. Einen Abriss von Leben und Werk gibt das von Sueton überlieferte Grabepigramm: Mantua me genuit, Calabri rapuere, tenet nunc / Parthenope; cecini pascua, rura, duces. (Übersetzung: Mantua brachte mich hervor, Kalabrien raffte mich hinweg, nun birgt mich / Neapel. Ich besang Weiden, Fluren, Anführer.) Geboren als Sohn eines Töpfers in Andes bei Mantua in Norditalien erhielt Vergil seinen ersten Unterricht in Cremona und Mailand. Anschließend, 53 v. Chr., ging er nach Rom, um dort Rhetorik, Medizin und Astronomie zu studieren, wandte sich aber bald der Philosophie zu und schloss sich zeitweilig dem Kreis der Epikureer um Siron an, die in der Nähe von Neapel ein Anwesen besaßen.

Werke: Hauptwerk : Aeneis Georgica, Eklogen und Buccolica. Hirtengedichte Vergil gehört zum Kreis des Maecenas, des Jugendfreundes von Octavian/Augustus. Ganz im Sinne des Reformprogramms von Augustus schreibt Vergil Hofdichtung, auch zur Verherrlichung des Augusteischen Zeitalters

 

 

1.Textstelle, Abstieg in die Unterwelt, aen,6,9-17

at pius Aeneas arces quibus altus Apollo

praesidet horrendaeque procul secreta Sibyllae,

antrum immane, petit, magnam cui mentem animumque

Delius inspirat vates aperitque futura.

iam subeunt Triviae lucos atque aurea tecta.

Daedalus, ut fama est, fugiens Minoia regna

praepetibus pennis ausus se credere caelo

insuetum per iter gelidas enavit ad Arctos,

Chalcidicaque levis tandem super astitit arce.

2.Textstelle,  Aenas betritt den Tartarus und kommt zu den Fluten des Acheron und sieht Charon, den Fährmann:

 

 

Hinc via Tartarei quae fert Acherontis ad undas.

turbidus hic caeno vastaque voragine gurges

aestuat atque omnem Cocyto eructat harenam.

portitor has horrendus aquas et flumina servat

terribili squalore Charon, cui plurima mento

canities inculta iacet, stant lumina flamma,

sordidus ex umeris nodo dependet amictus.

ipse ratem conto subigit velisque ministrat

et ferruginea subvectat corpora cumba,

iam senior, sed cruda deo viridisque senectus.

huc omnis turba ad ripas effusa ruebat,

matres atque viri defunctaque corpora vita

magnanimum heroum, pueri innuptaeque puellae,

impositique rogis iuvenes ante ora parentum:

quam multa in silvis autumni frigore primo

lapsa cadunt folia, aut ad terram gurgite ab alto

quam multae glomerantur aves, ubi frigidus annus

trans pontum fugat et terris immittit apricis.

stabant orantes primi transmittere cursum

tendebantque manus ripae ulterioris amore.

navita sed tristis nunc hos nunc accipit illos,

ast alios longe summotos arcet harena.

 

Suche hier aus dem Internet Bilder zu Charon! Vergleiche anschließend den Text bei Dante Alighieris Göttlicher Komödie üner die Darstellung vom Fährmann!!

Die Unterweltvorstellung

Realien
Leben+und+Sterben+in+Rom+_+Jenseitsvorst
Microsoft Word Dokument 22.7 KB

VI Aeneas in der Unterwelt 9-155 Aeneas bei der Sibylle 185-211 Der goldene Zweig 268-381 Der Orcus – Charon – Begegnung mit dem toten Palinurus 450-476 Der Schatten Didos 548-627 Büßer im Tartarus 637-899 In den Gefilden der Seligen 756-846 Heldenschau 847-853 Roms Bestimmung

3.Textstelle, Aeneas sieht die Büßer

548-636: Relicto deinde ad laevam Tartaro, sceleratorumque poenas a Sibylla edoctus (548-627) ad Ditis ipsius moenia contendit, aureumque ramum in ipso regiae limine defigit (628-636).

Respicit Aeneas subito et sub rupe sinistra

moenia lata videt triplici circumdata muro,

quae rapidus flammis ambit torrentibus amnis,

Tartareus Phlegethon, torquetque sonantia saxa.

porta adversa ingens solidoque adamante columnae,

vis ut nulla virum, non ipsi exscindere bello

caelicolae valeant; stat ferrea turris ad auras,

Tisiphoneque sedens palla succincta cruenta

vestibulum exsomnis servat noctesque diesque.

Cnosius haec Rhadamanthus habet durissima regna

castigatque auditque dolos subigitque fateri

quae quis apud superos furto laetatus inani

distulit in seram commissa piacula mortem.

,continuo sontis ultrix accincta flagello

Tisiphone quatit insultans, torvosque sinistra

intentans anguis vocat agmina saeva sororum.

tum demum horrisono stridentes cardine sacrae

panduntur portae. cernis custodia qualis

vestibulo sedeat, facies quae limina servet?

quinquaginta atris immanis hiatibus Hydra

saevior intus habet sedem. tum Tartarus ipse

bis patet in praeceps tantum tenditque sub umbras

quantus ad aetherium caeli suspectus Olympum.

An dieser Stelle die Dokumentation auf youtube -Mythen,Sagen Legenden-Hades- anschauen!!