Poetae Romanorum nobis multas fabulas de Tartaro narraverunt:

Cum homo mortuus est, Charonti obulum dare debet. Hic vir nave sua mortuos trans Acherontem flumen e terra ad inferos (inferi = Götter der Unterwelt) portat. Hic Cerberus mortuos exspectat, nulli vivo (vivus 3  lebend) enim Tartarum intrare licet. In prima regione Tartari umbrae liberorum et horum hominum, qui bello aut amore vitam amiserunt, sunt. Ii viri, qui in vita sua deos neglexerunt aut alia scelera commiserunt, in Tartarum venire debent. Ibi poenas pro facinoribus magnis solvere debent. Cui Tantalus aut Sisyphus noti non sunt? Tantalus, quamquam in aqua sub arbore pulchra stat, tamen semper famem et sitim tolerat. Sisyphus saxum magnum summa vi in montem volvere debet. Hi homines autem, qui in terra deis sacrificaverunt (sacrifico 1 opfern) et multa bona fecerunt, in Elysium veniunt, ubi vitam pulchram agere (verbringen) possunt.

Übersetze:

Dei Tantalum iterum atque iterum ad cenam invitaverunt et cum eo de summis rebus disputaverunt (disputo 1 diskutieren). Quodam die autem hic vir malo animo deos probare constituit. Nam produentiam eorum videre in animo habuit. Itaque filium suum interfecit et dis apposuit. Quod dei facinus eius intellexerunt, filio vitam reddiderunt et Tantalum puniverunt. Eum in Tartarum miserunt, ubi poenas solvit et semper famem et sitim tolerare debet. Nam cum manus ad poma tendit, quae in arbore sub eo sunt, venti (ventus,i Wind) ramos (ramus,i  Ast) movent. Cum bibero in animo habet, aqua recedit. Nos videmus: hominibus deos probare non licet.